Dutch:
In de bergstad Asheville is Stephaniesid al enkele jaren een gelauwerde en bevreemdende verschijning. Het lokale publiek loopt warm voor de, uit het duo Chuck Lichtenberger (piano) en Stephanie Morgan (zang) gegroeide, band. Stephaniesid mag dan een wake-up call heten voor de plaatselijke scene waar doorgaans de banjo heerst, wij worden regelmatig getrakteerd op dergelijke indierebellie. Dat wil niet zeggen dat de inmiddels volwassen band de moeite niet waard is. Op dit derde album, Warm People, treffen we zeer creatief songschrijverschap en een geëngageerde performance. Door de rijke bezetting kan de band divers klinken, maar ze weten een consistente stijl vast te houden. Ze halen inspiratie bij een uiteenlopende selectie artiesten, waaronder vast Björk, Lamb en Sara Lov, om vervolgens eigenwijze indiepopliedjes op te nemen die zonder probleem een plek tussen het creatievere singer-songwriter werk opeisen. Het betreft hier echter een band die gewoon het oorspronkelijke duo goed aanvoelt. Ze hebben de plezierige neiging om echt mooie muziek te willen maken. Die ligt weliswaar niet altijd even gemakkelijk in het gehoor, maar weet altijd te intrigeren. Op het album is de liefde voor de mens, momenten van ontmoeting en de naïvité van ontdekkingen zeer uitgesproken. Hun muziek imiteert deze houding door de stijlen die als tegenpolen convulsief pulseren. Stephaniesid is soms best aanstekelijk, maar niet alleen vrolijk. Hier zullen ze geen revolutie teweeg brengen. De collage van spiegelende facetten op Warm People is echter een verrassend goede aanvulling op het bestaande indiepop experiment.
English (translated with Google...note: Google is a probably not the best choice for translating this. for pure entertainment only):
In the mountain city of Asheville is Stephaniesid for several years and winning a strange appearance. The local public will warm to, from the duo Chuck Lichtenberger (piano) and Stephanie Morgan (vocals) has grown, band. Stephaniesid may be a wake-up call named for the local scene which usually is the banjo, we are regularly treated to such indierebellie. That does not mean that the now adult belt is not worth the trouble. On this third album, Hot People, we find very creative song writer and a committed performance. The rich diversity of occupation, the band sound, but they know a consistent style to maintain. They get inspiration from a diverse selection of artists, including established Björk, Lamb and Sara Lov, then its own indiepop songs to take place without a problem between the creative singer-songwriter work claim. It is a band that just the original duo feels good. They have the pleasant tendency to really want to make beautiful music. This is admittedly not always easy to interview, but am always intriguing. The album is the love for man, moments of encounter and the discoveries naïvite of very pronounced. Their music imitates this behavior by the styles as opposites convulsief throb. Stephaniesid is sometimes best catchy, but not happy. Here they will not revolution. The collage of mirror facets on Warm People is a surprisingly good complement to the existing indiepop experiment.
